Tajemnice radosne – Rozważania dla Małżeństw i Rodzin (ks. Marek Dziewiecki)

1) Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Biblijna scena Zwiastowania ukazuje nam pełnię czasów, czyli pełnię objawienia miłości Boga do człowieka. Oto Bóg decyduje się przyjść do człowieka, by go szukać i zbawiać, czyli kochać i uczyć kochać. Dialog Maryi z wysłannikiem Boga to najbardziej niezwykła rozmowa w historii ludzkości. Maryja uwierzyła w coś niewiarygodnego. Uwierzyła, że naprawdę dla Boga nie ma nic niemożliwego. Zaufała Mu bardziej niż samej sobie. Stała się nową Ewą. Nie powtórzyła dramatu grzechu pierworodnego. Nie skupiła się na swoich wątpliwościach i lękach. Oddała siebie i swoje życie do wyłącznej dyspozycji Boga. Bóg „poczekał” ze zwiastowaniem swoich planów do czasu, aż Maryja poślubi Józefa. Pragnął bowiem, by Jego Syn miał nie tylko ziemską Matkę, ale też by mógł być chroniony miłością świętych małżonków!

Maryja jest naszą przewodniczką w wierze i w modlitwie zawierzenia. W naszym codziennym życiu Bóg nieustannie zwiastuje nam swą zbawczą wolę: przez głos sumienia, przez różne spotkania i wydarzenia, a nade wszystko przez Ewangelię, w której są zapisane słowa i czyny Chrystusa.

Wpatrując się w postawę Maryi w scenie Zwiastowania, w chwili ciszy zastanowię się:

• Jaka jest moja otwartość wobec Boga?
• W jaki sposób mogę moim bliskim pomagać, by nasza rodzina stawała się coraz bardziej podobna do Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa?

2) Nawiedzenie świętej Elżbiety

W czasie zwiastowania Maryja otworzyła się całkowicie na Boga. Zawierzyła Mu do końca samą siebie i swoją przyszłość. Owocem tej otwartości na Boga była otwartość Maryi na człowieka. Im bardziej jest ktoś związany z Bogiem, tym mocniej kocha ludzi. Miłość do Boga w nierozerwalny sposób jest powiązana z miłością bliźniego. To właśnie dlatego ateiści okazali się największymi ludobójcami w historii ludzkości.

Maryja udaje się z pośpiechem do swej krewnej, która w podeszłym wieku oczekuje dziecka i która potrzebuje pomocy. Idzie do Elżbiety nie po to, by ją jedynie odwiedzić, lecz by przez trzy miesiące służyć obecnością i ofiarną pomocą. Idzie nie sama, lecz z Wcielonym Bogiem, którego nosi pod swym sercem. Przez nawiedzenie Elżbiety Matka Jezusa przypomina nam, że wiara bez uczynków jest martwa. Wiara chrześcijańska to nie tylko uwierzenie w to, że Bóg istnieje i że jest Miłością; wiara to także sposób życia, który polega na ofiarnym zaangażowaniu na rzecz tych, którzy najbardziej potrzebują naszej obecności i pomocy, naszych słów i czynów miłości. To szczególna troska o bliskich w rodzinie.

W chwili ciszy zastanowię się nad moją wiarą:

• Czy wyraża się ona w nawiedzaniu z miłością tych, którzy potrzebują mojej pomocy?
• Czy dzięki mojej postawie rodzina, w której żyję, staje się znakiem szczególnej obecności i miłości Boga do człowieka?
• Czy postępuję w taki sposób, by moi bliscy mogli uwierzyć w miłość?

3) Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem

Ewangelia przedstawia Boże Narodzenie jako pełnię objawienia miłości Boga do człowieka. Narodziny każdego dziecka na tej ziemi mają sens i stają się znakiem nadziei właśnie w świetle tajemnicy Narodzenia Syna Bożego. On nie przyszedł na ten świat w luksusach i dobrobycie materialnym, lecz przeciwnie – od początku dzielił los dzieci zagrożonych egoizmem i cynizmem ludzi dorosłych. W Bożej Dziecinie miłość niewidzialnego Boga siała się dla nas widzialna, byśmy mogli uwierzyć w nią do końca i nieodwołalnie. Chrześcijanin to ktoś, kto wierzy w miłość oraz kto Bożej miłości zawierza siebie i swoich bliskich. To ktoś, kto od Syna Bożego uczy się kochać miłością wierną, widzialną, wcieloną w słowa i czyny, w obecność, pracowitość i odpowiedzialność.

Bóg rodzi się w nas i w naszych rodzinach wtedy, gdy przyjmujemy Go z wdzięcznością i miłością. Wiemy, że życie każdego z nas zaczyna się od poczęcia, ale radość życia zaczyna się wtedy, gdy przyjmujemy miłość od Boga i ludzi oraz gdy sami stajemy się bezinteresownym darem dla naszych bliskich. Bóg przychodzi do nas po to, by każdy z radością i wdzięcznością powrócił do Niego!

W chwili ciszy zastanowię się:

• Czy postępuję w taki sposób, by Bóg codziennie na nowo mógł rodzić się w moim sercu i umyśle?
• Czy i w jaki sposób pomagam moim bliskim, by przyjmowali nie tylko Bożą miłość, ale też Bożą prawdę, która wyzwala i przemienia?

4) Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Maryja i Józef zanoszą Jezusa do świątyni. Ci święci małżonkowie wiedzą, że każde dziecko jest własnością Boga i że Bóg powierza je opiece rodziców oraz innych wychowawców. Każdy mądry i odpowiedzialny rodzic wie, że sam nie poradzi sobie ze szlachetnym wychowaniem dziecka. Wie też, że przyprowadzanie dziecka do Boga to najpewniejsza gwarancja tego, że będzie ono wzrastało w mądrości oraz w łasce u Boga i u ludzi. Ewangeliczna scena ofiarowania Jezusa w świątyni przypomina nam też, że wychowanie dziecka wiąże się z trudem, a czasem z bolesnym cierpieniem. Ale ten trud i cierpienie są błogosławione, jeśli tylko rodzice i dzieci pozostają wierni Bogu, Ewangelii i sumieniu.

W realiach życia doczesnego miłość małżeńska i rodzicielska – jak każda prawdziwa miłość – wymaga tego, by każdy z nas codziennie na nowo ofiarował Bogu i ludziom swój czas, miłość i troskę, obecność i wrażliwość, radości i cierpienia. Kochać, to dzielić się z innymi tym, kim jestem, a nie tylko tym, co posiadam.

W chwili ciszy zastanowię się:

• Czy potrafię trwać w wierności wobec Boga i bliskich mi ludzi także w obliczu cierpienia i wyrzeczenia?
• Czy potrafię ofiarować Bogu i bliźnim to, co od Boga otrzymałem, czyli moje istnienie i moją zdolność do tego, by kochać?

5) Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Maryja i Józef żyli całkowicie dla Jezusa. On pozostawał w centrum ich uwagi oraz troski. Gdy w czasie powrotu z Jerozolimy stracili Go z oczu, natychmiast zaczęli szukać Go z bólem i niepokojem. Po trzech dniach znaleźli Jezusa w świątyni. Świątynia to najpiękniejsze miejsce, w którym rodzice mogą odnaleźć swoje dzieci.

Być małżonkiem i rodzicem, to nieustannie szukać dobra swoich bliskich. To wiedzieć, że naprawdę kochać bliźniego może tylko ten, kto najpierw i nade wszystko szuka Boga, Jego miłości i prawdy, Jego obecności i łaski. Gdy Maryja i Józef odnaleźli Jezusa w świątyni, zrozumieli, że On wcale nie zagubił się ani nie schował, lecz że był tam, gdzie mógł wyjaśniać ludziom tajemnicę prawdziwego Boga, który rozumie i kocha człowieka. Być człowiekiem wiary i miłości, to wraz z Maryją rozważać słowa i czyny Jezusa. To także opowiadać z wdzięcznością o wielkich dziełach Boga. To ciągle na nowo zdumiewać się miłosierną miłością Boga, która nas szuka, ratuje i zbawia.

W chwili ciszy zastanowię się:

• Czy – podobnie jak Maryja – zachowuję w mym sercu słowa i czyny Jezusa?
• Czy wyciągam wnioski z historii zbawienia?
• Czy codziennie od nowa szukam Boga, który mnie kocha i uczy kochać?
• Czy wraz z całą rodziną spotykam się w świątyni z Chrystusem, który pozostał dla nas obecny w Eucharystii i innych sakramentach?

» Wszystkie rozważania różańcowe

Jeśli chcesz dokładniej zgłębić temat różańca, warto przeczytać:

• » Jak odmawiać różaniec? (W obrazkach i krok po kroku)
• » 5 Największych cudów różańcowych w historii
• » Dlaczego Warto Odmawiać Różaniec? – Św. Ludwik De Montfort

__________
^{Źródło: Modlitwa różańcowa dla rodzin}