Tajemnice światła – Rozważania ze św. Janem od Krzyża

1) Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Jan zdziwił się, dlaczego Niewinny Baranek, ten, który gładzi grzechy świata, staje z rzeszą grzeszników, by przyjąć od niego chrzest. To niepojęta dla człowieka i nieogarniona miłość Boża sprawiła] że Zbawiciel tak bardzo utożsamił się z rodzajem ludzkim, z jego nędzą, biedą, że nie zawahał się stanąć wśród tych, którzy już od samego początku byli Mu nieprzychylni, nie rozumieli Go. On przeciwnie, nie tylko utożsamił się z nimi, nie brzydził się dotknąć tej nędzy, zanurzając się w wodach Jordanu, ale również sprawił, że przed rodzajem ludzkim na powrót otworzyło się niebo.

Ta tajemnica jest wezwaniem do miłości, miłości nieoczekującej zrozumienia i zadośćuczynienia. Do tego też zachęca św. Jan od Krzyża w słowach:

„Kochaj bardzo tych, co są przeciw tobie i nie kochają cię. Tym sposobem rozbudzasz miłość w sercu, w którym jej nie było. Tak postępuje Bóg z nami: kocha nas, abyśmy Jego kochali tą samą miłością, którą nam okazuje” (List 32, do pewnej karmelitanki bosej z Segowii).

Maryjo, uproś u Swego Syna łaskę, byśmy innych kochali tak jak On.

2) Cud w Kanie Galilejskiej

Jaka powinna być nasza relacja z Bogiem? Jakiej modlitwy pragnie od nas Bóg? Zdarzenie w Kanie Galilejskiej jest odpowiedzią na te pytania. Modlitwa na pewno powinna być pokorna. Nie powinna polegać na zadręczaniu Boga swoimi problemami, pretensjami i życzeniami. Modlitwa to pokorne stanięcie przed Bogiem takim, jakim się jest ze swoimi niedoskonałościami, brakami, niczego przy tym nie wymuszając, bo jak pisze św. Jan od Krzyża:

„Jest to bowiem cecha delikatnej miłości nie naprzykrzać się swymi brakami i pragnieniami, lecz je tylko przedstawiać Umiłowanemu, by On uczynił, co zechce. Tak postąpiła Najświętsza Dziewica na godach w Kanie Galilejskiej. Nie prosiła Syna wprost o wino, tylko powiedziała: «Wina nie mają» (J 2, 3). Siostry Łazarzowe posłały do Jezusa, również nie prosząc Go o uzdrowienie swego brata, tylko zawiadamiając Go, iż ten, którego miłuje, jest chory (J 11, 3)” („Pieśń duchowa” 2, 8).

Maryjo, ucz nas kochać Boga tak, jak Ty Go kochałaś, i rozmawiać z Nim tak jak Ty.

3) Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Można się z Bogiem licytować: co Mu oddać, kiedy, na jak długo? Można cały czas uciekać się do półśrodków. Można żyć, służąc dwóm panom. Można iść za Bogiem, jednocześnie wlokąc za sob bagaż ziemskich przywiązań. Tymczasem św. Jan od Krzyża napomina:

„Wszystko jedno, czy ptak będzie uwiązany tylko cienką nitką, czy grubą, bo jedna i druga go krępuje; dopóki nie zerwie jednej czy drugiej, nie będzie mógł wzlecieć swobodny. Wprawdzie cieńszą nić łatwiej jest zerwać, lecz choćby było łatwo, dopóki jej nie zerwie, nie wzięci” („Droga na Górę Karmel” 1 11, 4).

Maryjo, uproś nam łaskę, byśmy Bogu służył wolnym i niepodzielnym sercem.

4) Przemienienie na Górze Tabor

Bezpośredni świadkowie Przemienienia Chrystusa na Górze Tabor mieli zakaz mówienia o tym, co widzieli. Zresztą trwało ono bardzo krótko, bo gdy ponownie podnieśli wzrok, już niczego nie widzieli, tylko samego Jezusa. Zostało w ten sposób podkreślone, że obecnie sposób obcowania z Bogiem nie będzie odbywał się za pomocą wizji, objawień, spektakularnych zjawisk, ale za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, bo On jest ostatnim Słowem, które wypowiedział do nas Bóg, o czym przekonuje nas św. Jan od Krzyża w słowach:

„Dzisiaj zatem, jeśliby ktoś jeszcze pytał Boga albo pragnął od Niego jakichś widzeń czy objawień, postąpiłby nie tylko błędnie, lecz również obraziłby Boga, nie mając oczu utkwionych w Chrystusie całkowicie” („Droga na Górę Karmel” II 22, 5).

Maryjo, daj nam dojrzeć i zrozumieć, że Twój Syn, Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem Świata i pośrednikiem między Bogiem a nami.

5) Ustanowienie Eucharystii

Jezus wszystko nam oddał. Na koniec, nie mając już nic, zostawił nam samego Siebie. Uczynił dla nas największy cud. Został z nami w skromnych postaciach chleba i wina. Pragnął, abyśmy coraz mniej należeli do tego świata, a coraz bardziej stawali się uczestnikami Jego Boskiego świata. Chciał, by poprzez ten sakrament coraz bardziej wzrastało i rozwijało się w nas Jego życie, Jego królestwo. Niestety, nie zawsze się tak dzieje. Tak o tym pisze św. Jan od Krzyża:

„Można tu przytoczyć fakt z Księgi Wyjścia (16), gdzie czytamy, że Bóg tak długo nie dał synom Izraela pokarmu niebieskiego, czyli manny, dopóki mieli mąkę przyniesioną z Egiptu. Należy to rozumieć w ten sposób, że najpierw trzeba się wyzbyć wszystkich rzeczy, by móc potem kosztować tego pokarmu anielskiego. Nie może go bowiem kosztować to podniebienie, które szuka smaków w pokarmie ziemskim. Dusza, która się zatrzymuje i karmi innymi, obcymi smakami, nie tylko, że staje się niezdolną do przyjęcia Ducha Bożego, lecz nadto pobudza do gniewu Boży Majestat” („Droga na Górę Karmel” 15, 2).

Maryjo, ustrzeż nas przed niegodnym przyjmowaniem Ciała i Krwi Twojego Syna.

» Wszystkie rozważania różańcowe

Jeśli chcesz dokładniej zgłębić temat różańca, warto przeczytać:

• » Jak odmawiać różaniec? (W obrazkach i krok po kroku)
• » 5 Największych cudów różańcowych w historii
• » Dlaczego Warto Odmawiać Różaniec? – Św. Ludwik De Montfort

__________
^{Źródło: Różaniec ze św. Janem od Krzyża}