Odmawianie różańca dzielimy na następujące dni: Tajemnice Radosne odmawiamy w poniedziałek i sobotę; Tajemnice Światła w czwartek; Tajemnice Bolesne we wtorek i piątek, zaś Tajemnice Chwalebne w środę i niedzielę.
Skąd wziął się taki podział?
Określił go Św. Jan Paweł II (16 października 2002) w Liście Apostolskim Rosarium Virginis Mariae. W punkcie 38 (Rozłożenie w czasie) zaproponował następujący układ:
| Poniedziałek – tajemnice radosne |
| Wtorek – tajemnice bolesne |
| Środa – tajemnice chwalebne |
| Czwartek – tajemnice światła |
| Piątek – tajemnice bolesne |
| Sobota – tajemnice radosne |
| Niedziela – tajemnice chwalebne |
Św. Jan Paweł II zdefiniował ten podział w następujący sposób:
“Według obecnej praktyki poniedziałek i czwartek poświęca się « tajemnicom radosnym », wtorek i piątek « tajemnicom bolesnym », środę, sobotę i niedzielę « tajemnicom chwalebnym ». Gdzie włączyć « tajemnice światła »? Zważywszy, że « tajemnice chwalebne » powtarza się przez dwa kolejne dni, w sobotę i w niedzielę, a sobota jest tradycyjnie dniem o silnym zabarwieniu maryjnym, wydaje się wskazane przenieść na sobotę drugie w ciągu tygodnia rozważanie « tajemnic radosnych », w których wyraźniejsza jest obecność Maryi. Czwartek pozostaje w ten sposób wolny właśnie na medytację « tajemnic światła ».”
— św. Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, p. 38
Warto jednak zaznaczyć, że są to propozycje i dobrze jest części różańca dobierać do sytuacji życiowej w jakiej jestem. Mianowicie, jeśli aktualnie przeżywam pogodne momenty, warto modlić się tajemnicami radosnymi, światła czy chwalebnymi, jeśli trudniejsze, można wybrać bolesne. Generalnie wybieramy takie tajemnice i części różańca, które mogą mi dać więcej duchowych owoców i w których łatwiej będzie mi się duchowo łączyć z Jezusem i Maryją.
Jeśli zaś nie odczuwam strapienia czy pocieszenia i jest mi obojętne, którą część wybrać, wówczas warto wybrać układ zaproponowany przez Kościół. Św. Jan Paweł II to określił w następujących słowach:
“To wskazanie nie ma jednak ograniczać słusznej wolności medytacji osobistej i wspólnotowej, z uwzględnieniem potrzeb duchowych i duszpasterskich, a przede wszystkim dat liturgicznych, które mogą sugerować bardziej odpowiednie dostosowania. Sprawą naprawdę wielkiej wagi jest to, by różaniec był coraz bardziej pojmowany i przeżywany jako droga kontemplacji.”
— św. Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, p. 38
